بیکاری نام دارد

آدم می آید می نشیند در مرکز مدیریت، همینطور به در و دیوار نگاه میکند انتظار دارد کسی بیاید و گزارش ارسال فلان فایل ها را بدهد، یا لااقل کافی ای چایی ای چیزی تعارف بزند.

و در همین حین میگوید چه چیزها میخواهم بگویم و نمی توانم به نوشته تبدیلشان کنم.

و حتی فکر میکند باز اینجا آن چه میخواهد نیست.

ولی هیچ چیزی پیش نمیرود.

آدم فقط به در و دیوار ثابت زل میزند.