از فکرهای چارصبحی

گاهی اوقات خیال میکنم کل دنیا علیه من جبهه گرفته و من فقط اشتباه میکنم که مردم را دوست دارم.

بابا ای صاحب حُسْن!

قسم یاد میکنم که تاکنون انسانی به این خودداری و خنثٰی‌ای در تمام عمرم ندیده بودم!

«بابا ای صاحب حُسن! در وفا کوش! خودتو نگیر!»*

من اگر به جای او بودم تاکنون چندین بار تماس گرفته بودم یا اس ام اس داده بودم!

پووفف...یک شعر دیگر بفرستم یعنی؟یا یک عکس دیگر؟هاهاها

*از رادیو چهرازیـ

چرا نمیشه پست بی‌عنوان گذاشت؟!

یک حس بدی دارم که فقط میخوام بخندم :))

امید داریم یا ترس ؟

از همان لحظه‌ای که پرسید : میتونم یه سوالی که ذهنمو درگیر کرده بپرسم؟!

میدانستم چه میخواهد بگوید؛ گفتم که باشد و او پرسید: پس چرا هنوز نماز میخونی؟

راستش را بخواهید خواستم جوابی را بدهم که کول‌تر است و نگویم که خودم هم نمیدانم.

پس گفتم: هنوز امید داریم!

چه کسی امید را اختراع کرد؟

امید داشتن کار بیهوده ایست.

کار خنثی‌ای هم نیست؛ بار منفی دارد.

پ.ن: نظرات من، «در حال حاضر»

ارتباطاتِ بعضی نفرات

ایمیل و مسیج دادن به بعضی نفرات استرسی فراتر از کنکور سراسری دارد...شوخی کردم!

ولی تماس تلفنی برقرار کردن با این نفرات دیگر واقعا استرسی فراتر از هر استرسی دارد.

به قدری که خیلی وقت‌ها از خیرش میگذرم!

هوار

راستش هر وقت در وبلاگ اصلی ام نمیتوانم خرفی بزنم می آیم اینجا!

الان هم آمده ام بگویم:

«من از همه چیز به تنگ آمده ام، بگذارید هواری بزنم.»

بعدا نوشت: با تشکر از دوست عزیز بابت تصحیحِ بی دقتی بنده:*«من به تنگ آمده ام از همه چیز،بگذارید هواری بزنم.»

از کابوس‌های شبانه

خیلی راحت پاهایش را روی هم انداخته بود و با لحنی آرام و نفرت انگیز -جلوی ما دونفر- میگفت : موفق شدن در آن زمینه کار خاصی نبود!!

مسالةُ

سوالی ذهنم را درگیر کرده،

کسی که واقعا هدفش در زندگی خودکشی باشد به سراغ رگ زدن نخواهد رفت.

پس چرا این همه به موضوع رگ زدن به منظور خودکشی در اشعار نو اشاره میشود؟!

آیا شاعر ما را مسخره نموده؟

البته باید اول «درست» از دید همه یکسان باشه

یکی از درس‌هایی که زندگی به من آموخت این بود:

اگر کسی به شما سرکوفت زد که چرا کار درست را نکردید، و شما میدانید که خودش هم کار درست را نمی‌کند، به جای دعوا و حرص کار درست را بکنید چون به نفع خودتان است در آخر.